کِہدادُکھ ہر ویلے سجرا اے
کِہدادُکھ ہر ویلے سجرا اے کہدے غم وِچ اتھرو رُکدے نہیں
اُوہ لال ہے زہرا بی بی دا جہدے فیض دے چشمے سُکدے نہیں
توحید دے بُوٹے دا راکھا روندی زینب نوں آہندا سی
جو جان اپنی پیاری سمجھن اوہ بھار وفا دا چُکدے نہیں
جس پاک گھرانے دے وِچوں شبیر جیہے فرزند ہوئے
اُس پاک گھرانے دے خادم تاجاں تختاں تے تُھکدے نہیں
حیدر دے شیر نے سِر دے کے دس دِتّا ساری دُنیا نوں
تو حید دا مطلب جو جانن اُوہ غیراں اَگے جھکدے نہیں
حق چیز ای ایسی اے یارو گجھی جیہڑی رہ سکدی نہیں
جویں عِشق تے مُشک کسے صُورت لو کاں توں لگایاں لُکدے نہیں
کربل دی دھرتی دے ذرے ایہو پیغام سناندے نیں
عمراں مُک جاندیاں نیں تائبؔ پر عشق دے پینڈے مکدے نہیں