اج ماہی میرا عرشاں تے معراج مناون چَلّیا اے
اج ماہی میرا عرشاں تے معراج مناون چَلّیا اے
اِس سُتّی ہُوئی امّت دی قسمت نوں جگاون چلیّا اے
اللہ نوں اپنی امّت دے دُکھ درد سناون چلیّا اے
نالے دید دے پیاسے عرشیاں نوں دیدار کراون چلیّا اے
اوہ محرم راز حقیقت دا سر پہن کے تاج شفاعت دا
اج راتو راتیں بن ٹھن کے امت بخشاون چلّیا اے
اٹھو او خوش قسمت بیمارو سنو او خوش بخت گنہگارو
محبوب خدا بد کاراں دی بگڑی نوں بناون چلّیا اے
اوتھے طُور دے اُتّے موسیٰؑ نوں سی حکم نعلین اتارن دا
ایتھے جوڑیاں نال حبیب ساڈا اج عرش سجاون چلّیا اے
جِنّھوں لو کی خاکی آکھدے سَن جنّھوں اپنے ورگا جان دے سن
اوہ خاکی دیکھو نُوریاں نوں اج سبق پڑھاون چلّیا اے
اعظم معراج بہانہ اے دراصل اوہ والی عرشاں دا
دو نہہ نوراں نوں اک جا کر کے اَج دُوئی مٹاون چلّیا اے