اللہ دے پاک کلاماں چوں قرآن دا رتبہ وکھرا اے
اللہ دے پاک کلاماں چوں قرآن دا رتبہ وکھرا اے
جویں نبیاں وچوں نبیاں دے سلطان دا رتبہ وکھرا اے
جبریل امیں سدرہ تے رہے سرکار خدا دے کول گئے
معراج دے رات نے دسیا اے انسان دا رتبہ وکھرا اے
دنیا تے ہزاراں بن دے نیں ہر روز پروہنے شہراں دے
جاواں قربان مدینے دے مہمان دا رُتبہ وکھرا اے
ہر جان نے اک دن جاناں ایں جدوں موت نے آن بلانا ایں
جہڑی نکلے یار دے قدماں تے اس جان دا رتبہ وکھرا اے
انمول سخن دے موتیاں نوں ونڈیا اے کوئی ہزاراں نیں
ایہہ سارے شاعر اک پاسے حسانؓ دا رتبہ وکھرا اے
تصنیفاں ہور ظہوریؔ نے اچیاں دے ناں منسوب کئی
سرکار دی مدح سرائی دے دیوان دا رتبہ وکھرا اے