ای پادشاہِ انس و جان، ای رحمتِ ہر دو جہاں
ای پادشاہِ انس و جان، ای رحمتِ ہر دو جہاں
ای قبلہ گاہِ عاشقان، ای صدرِ بزمِ کن فکاں
ای مقتدای مرسلین، مخدومِ جبریلِ امین
زیبائشِ عرش برین، دارای اقلیمِ جہاں
شمس الضحیٰ بدر الدجیٰ، کہف الوریٰ نور الہدیٰ
سرچشمہء جود و سخا، دریای لطفِ بی کراں
ای زلفِ عنبر بوی تو، وی گوشۂ ابروی تو
این بُرد دل بی گفتگو، وز کالبد آن بُرد جاں
از نفحۂ گیسوی تو گُل را ضمیرش مشک بو
وز آفتاب رُوی تو روشن جہانِ نوریاں
اندازِ گفتارت شکر یا موجہء بادِ سحر
یا غیرتِ سلکِ دُرَرای خسروِ شیریں لباں
سرمستِ خوشبویت سمن، گل از رخت نازک بدن
طوطی بیادت نغمہ زن بلبل بہ ہجرت در فغاں
درگاہِ تو زیرِ فلک اہلِ فلک راشد فلک
بوسہ گہِ جن و ملک قبلہ گہِ روحانیاں
بارِ گناہِ من نگر رُویء سیاہِ من نگر
بر من نظر در من گذر ای شافعِ تر دامناں
بی چارہ وافتادہ ام دستِ طلب بکشادہ ام
بر در گہت استادہ ام تا بر نہ آید کام جاں
کمتر گدائی در گہت دارد امیدِ مغفرت
بر آستانِ عزتت آمد بہ صد آہ و فغاں
ای شاہدِ قدسی ادا باری نقاب از رخ کشا
در کلبۂ خوابم درا لطفی بفرما یک زماں