اے شہا وصف و ثنایت می کند یزدانِ تو
اے شہا وصف و ثنایت می کند یزدانِ تو
ساحتِ کون و مکانش عرصہء میدانِ تو
ای کہ از روشن جبینت ماہِ کامل را فروغ
چہرہء خورشید روشن از رخِ تابانِ تو
ذرۂ ای از خاکِ بطحا غیرتِ صد آفتاب
رشکِ صد فردوسِ اعلیٰ گوشہء بستانِ تو
نے ہوای خلد می دارم نہ کوثر را ہوس
می کنم بس آرزویِ سایہء دامانِ تو
کی تواند کرد شاکر شکر انعامت مگر
از طفیل پنج تن، از دولتِ فیضانِ تو