بُھل گیّاں نے گلاں ہور جہان دیاں
بُھل گیّاں نے گلاں ہور جہان دیاں
تاہنگاں لگیاں رہن مدینے جان دیاں
مل جاندا اے جو کجھ دل وچ ہندا اے
خبراں رکھدا سوہنا ہر مہمان دیاں
خیر وی پوندا نالے جنت دیندا اے
کی پُچھدا ایں گلاں اُس دے دان دیاں
جے توں قُرب خدا دا سجناں چاوہندا ایں
نعتاں پڑھدا رہو مدنی سلطان دیاں
دل وچ ہووے حُبّ مدینے والے دی
ایہو شرطاں پہلیاں نے ایمان دیاں
صائم نوں وی شہر مدینے سد مولا
ئن لے عرضاں بے بس بے سامان دیاں