چَین اکھیاں نوں مِلدا مدینے دے وچ
کملی والا اے سوہنا مدینے دے وچ
جیہڑا آساں دی کھیتی اے کردا ہری
اوہدا گُنبد اے ساوا مدینے دے وچ
مکینوں ایویں دواواں نہ دیندے رہوؤ
مینوں آرام آوناں مدینے دے وچ
تک کے لگدا کھجوراں نوں اِنج جِس طراں
کیتا حُوراں اُتارا مدینے دے وچ
ہندی واجب شفاعت نبی پاک دی
ٹکٹ جنّت دا مل دا مدینے دے وچ
عمر گذری اے تاہنگاں دے اندر مری
سد لوو ہن تے آقا مدینے دے وچ
چل دا شاہ مدینہ دا لنگر سدا
کوئی وی رہندا نئیں بُھکھا مدینے دے وچ
دھپ دی جاندی سیاہی گناہواں دی اے
مینہہ کرم دا اے وس دا مدینے دے وچ
ایس محفل چ اکھ اے جہدی رو رہی
اوہنوں سوہنے نے سدنا مدینے دے وچ
دل دے وچ نقشہ بنھ لے مدینے دا آج
بیلیا جے توں جیانا مدینے دے وچ
جسم بے جان ایتھے ہے پھر دا پیا
دل ہے صائم دا رہندا مدینے دے وِچ
شاعر کا نام :- علامہ صائم چشتی
کتاب کا نام :- کلیات صائم چشتی