ایہ نگری کملی والے دی ایتھوں ملدا چین قرار میاں
ایہ نگری کملی والے دی ایتھوں ملدا چین قرار میاں
وڈھ شاناں رکھدے عرشاں توں ایہہ گلیاں تے بازار میاں
س در دے اُتے جُھکدے نیں سر غوثاں قطباں ولیاں دے
ککھ چُمدے فرشتے آ آ کے اس پاک شہر دیاں گلیاں دے
ہے قسم خُدا دی ایہو ای رب خالق دا دربار میاں
اس در تے عاشق پہنچن لئی پئے کئی کئی روپ وٹاؤندے نیں
جامی جئے عاشق متوالے رل اجڑاں دیوچ آؤندے نیں
اس در تے لکھاں پہنچن لئی مر جاندے ٹکراں مار میاں
ہے ایتھے مان غریباں دا جو پالنہار یتیماں دا
اوہ سوہنا راہی عرشاں دا جس چاریا مال حلیماں دا
ایتھے وسدا داتا دو جگ دا ایتھے رہندا رب دا یار میاں
چل صائم اوتھے ٹُر چلئے جتھے دکھ دو جگدے مکدے نیں
جس تھاں تے کملے دیوانے جا کملی دے وچ لُکدے نیں
اس درتوں صدقے جاندی اے پئی جنت دی گلزار میاں
اس جگ وچ پیار دا نام نہیں ایہہ دنیا ساتھی چوراں دی
ایہہ دُنیا خاک اُڈاؤندی اے مظلوماں دی کمزوراں دی
جو یار ہے ڈگیاں ڈھٹھیاں دا پا اُس دے نال پیار میاں
ایہہ نگری کملی والے دی ایتھوں ملدا چین قرار میاں