کرم دی نظر ہُن تے کر تاجدارا
کرم دی نظر ہُن تے کر تاجدارا
جدائیاں دے صدمے اُٹھائے نہیں جاندے
کیویں اپنے درداں نوں آقا سنبھالاں
لُکایاں وی ہُن تے لُکائے نہیں جاندے
بھراں ہا جے ٹھنڈی تے جل دا اے سینہ
میں اتھرو بہاواں تے بل دا اے سینہ
رہوئے نہر ہنجواں دی اکھیاں چوں جاری
فراقاندے لانبو بُجھائے نہیں جاندے
ہتھیرا میں درداں غماں نوں لکوواں
جاں بے حال ہوواں تے لُک لُک کے روواں
عطا کیتے ہندے نے سجناں نے جیہڑے
اوہ غیراں نوں تحفے وکھائے نہیں جاندے
کسے نوں پتہ کی مرے حال دل دا
ایہہ دنیا کی جانے غماں چُوں کی ملدا
ہے بخشی جنہاں نے غماں نوں جوانی
اوہ جلوے نظر توں بھلائے نہیں جاندے
بڑی شان رکھدا اے طیبہ نوں جاناں
در یار تے جا کے دُکھڑے سُناناں
مگر درد جنہاں دے ودھ جان حدوں
اوہ در اُتے چھیتی بُلائے نہیں جاندے
ناں روؤن دا صائم نوں آوے قرینہ
مرے اشک اکھیاں دا ڈوبن سفینہ
ایہہ ہنجواں دے موتی لڑی وی نہیں بن دے
ایہہ پاکاں تے تارے سجائے نہیں جاندے