میں کیوں نہ دو جہاں نوں واراں حضور توں
میں کیوں نہ دو جہاں نوں واراں حضور توں
منگ دی بہار آکے بہاراں حضور توں
پورے دا پورا کیتا اے اُمّت نوں منتقل
جو جو وی سُنیا ویکھیا یاراں حضور توں
آزاد کر شکاریاں دتے شکار سُن
منگی جدوں اَمان شکاراں حضور توں
جنت بلال نام سی اپنے لوا لئی
دس دس کے ظالماں دیاں ماراں حضور توں
بُوجہل بدنصیب سی محروم رہ گیا
پایا سی جد کہ فیض ہزاراں حضور توں
پُھلآاں توں ودھ کے جان دے عاشق حضور دے
رتبہ اے طیبہ دے لیا خاراں حضور توں
صائم سی جیہڑا میریاں اشکاں دی تار وِچ
اوہ سوز پایا دل دیاں تاراں حضور توں