ناں بخشش دا بُوہا کھلدا باغ خوشی دا کھل دا ناں
ناں بخشش دا بُوہا کھلدا باغ خوشی دا کھل دا ناں
جے کر اوہ گنہاراں تائیں در سوہنے دا مل دا ناں
کملی والے دی محفل وچ اوناں جانا چھڈیں ناں
دُنیا وِچ جواب کتے وی سوہنے دی محفل دا ناں
جو مرضی محبوب میرے دی او ہو رب دی مرضی اے
یار میرے دی مرضی باہجھوں اک وی پتہ ہلدا ناں
مدنی ماہی باہجھوں کس نوں اپنے دل دا حال سناواں میں
اُس سوہنے دے باہجھوں کوئی محرم میرے دل دا ناں
غم دیاں چھریاں ہجر نبی دا دل اُتے جد پھیر دوے
باہجھ مدینے زخم ایہہ دل دا ہور کتے وی سل دا ناں
آب وگل دے بنن توں پہلاں نور سی روشن سوہنے دا
محض بشر کیوں آکھاں اوہنوں بشر ہے آب و گل دا ناں
جس وچ عشق نئیں پاک نبی دا جس وچ درد نہ سوہنے دا
صائم نے دل رکھ نہیں سکدا اس پتھر دی سل دا ناں