شہر مدینے جا کے ملدا چین قرار زمانے نوں
شہر مدینے جا کے ملدا چین قرار زمانے نوں
کُھلا ہی رکھدا کملی والا رحمت بھرے خزانے نوں
اپنے عملاں وَل کی ویہناں تک سوہنے دی رحمت ول
رحمت اوہدی بخشن دے ہے لبھدی صرف بہانے نوں
رحمت جہدی پال رہی اے آل اولاد زمانے دی
لکھ درود سلام کروڑاں اُس دے پاک گھرانے نوں
جھلیا ایہہ تے کہہ دیناں ایں ہر تھاں نبی نہیں آسکدا
کی دسیّں گا کی سمجھیں گا عرش تے آونے جانے نوں
وچ مدینے دے میں کچھ دن رہ کے جہڑا تکیا سی
روندیاں اکھاں لبھ دیاں اَج وی اوسے سمیں سہانے نوں
کی محشر دے دن توں ڈرنا خوف اے کاہدا جُرماں توں
کملی والا سوہنا کافی اے ساڈے بخشانے نوں
صائم جو وی سید ملدا ہتھ اوہدے چُم لیندا ہاں
نالے لکھ درود پچاواں اُس دے دادے نانے نوں