سوہنے دے دَر دے ذرے بدر و ہلال بن گئے
سوہنے دے دَر دے ذرے بدر و ہلال بن گئے
قدماں نوں چم کے روڑے ہیرے تے لال بن گئے
جہناں تے پیاں نظراں رب دے حبیب دیاں
مدنی کریم دیاں جگ دے طبیب دیاں
حضرت اویس بن گئے حضرت بلال بن گئے
حسن کمال کولوں شانِ جمال کولوں
منگیا اے خیر جہاں نے میرے لجپال کولوں
اوه وی سُلطان بن گئے اوہ وی لجپال بن گئے
کعبے دا نور اُجالا جالی حضور دی اے
عرشاں توں ارفع اعلیٰ جالی حضور دی اے
جالی نوں چمن والے غوث و ابدال بن گئے
مرسل غلام سارے میرے حضور دے نے
جگ تے نظارے سارے اوسے دے نور دے نے
بدو صحابی اہدیاں نظراں دے نال بن گئے
لفظاں تے مُہراں لگیاں بولن دی جاچ بھل گئی
او تھے زبان تائیں کھولن دی جاچ بُھل گئی
جاکے مدینے اتھرو میرے سوال بن گئے
طیبہ دی یاد آکے سینہ جلائی جاوے
جھلی ناں میرے کولون نمی جُدائی جاوے
صائم جدائیاں اندر گھڑیاں دے سال بن گئے