توں سمجھیں معراج نوں فسانہ ترا ایہہ ناقص خیال کی اے
توں سمجھیں معراج نوں فسانہ ترا ایہہ ناقص خیال کی اے
جے جاندا گھر وچ ہے گھر دا مالک تے پھیر امر محال کی اے
گیا سی جتھے نبی یگانہ سی اوہو سوہنے دا گھر شہانہ
زمیں تے رہنا کمال ہے سی فلک تے جانا کمال کی اے
گئے جاں جنت نوں آقا میرے بلال اَگے سی لاؤندے پھیرے
اور جنہوں چھوہ دَئے اوہ نُور بن دا یا آپے دس دے بلال کی اے
سی جو جو میرے نبی نے چاہیا سی رب نے سوہنے دی جھولی پایا
اوہ دین والا اوہ لَین والا تے تینوں واعظ ملال کی اے
قریب سی جاں حبیب آئے حجاب سارے گئے اُٹھائے
جیویں سی ڈِٹھا حضور حق نُوں بشر نُوں اوتھے مجال کی اے
جو ڈِٹھا عرشاں تلک نظارا سی بنیا سوہنے دے نُوروں سارا
ہتھیلی وانگوں اوہ دیکھے سب کجھ ، جنوب کی اے شمال کی اے
ایہ وکھری گل اے رحیمی اُسدی ہے غلبہ اسدے غضب تے رکھدی
ہے ورنہ صائم ظہور اُس دا جلال کی اے جمال کی اے