بیند جو پیمبرؐ را، گوید خورشیدِ سما سبُحانَ اللہ
اے کاش فرود آیم بہرِ یک بوسۂ پا سبُحانَ اللہ
واللّیل برنگِ اصحابش وارفتۂ موجِ زلفِ اُو
والفجر ز رُوئے آدابش آہستہ نوا سبُحانَ اللہ
چشمے کہ دہد در ہر گردش فرمانِ تغُیّر عالَم را
گوشے کہ حدیثِ دل شُنود بے حرف و صدا سبُحانَ اللہ
در تذکرۂ معراجِ نبیؐ پیداست ز آغازِ سُورت
دِیدش چو بہ اوجِ عبدیّت ، خود گفت خدا سبُحانَ اللہ
ہر جلوہ بہ شوقِ دیدارش گِردِ رُخِ پاکش ہالہ زناں
ہر منظر بہر تقدیمش آراستہ جا سبُحانَ اللہ
در دیدہ سَوادِ اَدنیٰ، بر چہرہ بہارِ استغنا
بر فرق نہادش حق تاجِ لولاکَ لَما سبُحانَ اللہ
آہنگِ حق اندر اندازش، تمکینِ سخن در آوازش
از مطلعِ سیمائیش پیدا انوارِ ھُدٰی، سبُحانَ اللہ
گردیدہ نصیرؔ از ذوقِ ثنا بربختِ رسائے خود نازاں
کُستُردہ پئے درماں طلبی دامانِ دُعا سبُحانَ اللہ
شاعر کا نام :- سید نصیرالدیں نصیر
کتاب کا نام :- دیں ہمہ اوست