لج پال اوہ والی امت دا ، امت دے درد ونڈاؤندا اے
رو رو کے اپنے مولا توں ، اساں عاصیاں نوں بخشاؤ ندا اے
اج گھر والے گھر آوناں ایں ، عرشاں تے قدم ٹکاوناں ایں
میرا مولا اپنے یار لئی ، عرشاں نوں آپ سجاؤ ندا اے
دربار خدا و چہ بے خبرو ، اوہ سوہناں والی امت دا
خوشیاں دے ویلے رو رو کے ، امت نوں بری کراوندا اے
جہنوں جگ سارا درکار دیوے ، اوہ آ جاوے در سوہنے دے
ٹھکرائے ہوئے دنیا دے ، میرا سوہنا سینے لاوندا اے
ایتھے گل نیں یا سفارش دی ، ایتھے یار دی مرضی چلدی اے
اوہ جس نوں چاہوے کول اپنے ، بس گھڑیاں وچ بلاوندا اے
جاواں صدقے نیازی ہر ویلے ، سوہنے دیاں بے پرواہیاں توں
کتنے فرقت و چہ تر پاؤندا اے ، کتے جا جا دید کر اوندا اے