مان مَیں کس تے کراں تیرے بِناں
مان مَیں کس تے کراں تیرے بِناں
کون اے میرا سائیاں تیرے بِناں
اِک نمانی جان تے سو مُشکلاں
کٹّے کون ایہہ بیڑیاں تیرے بِناں
غم دیاں دُھپّاں دے وچ سر تے مرے
کِس دی رحمت دی اے چھاں تیرے بِناں
باجھ تیرے کِس دے دروازے تے جاں
کوئی وی نہیں میری تھاں تیرے بناں
سچّی اِک تیری محبّت مالکا
جھُوٹھیاں سَبھ یاریاں تیرے بِناں
چُن لئی مَیں تیرے پیارے دی ثنا
کس ایہہ سُوجھاں بخشیاں تیرے بِناں
سیّدا دیندا اے رُوحاں نوں قرار
بعد ربّ دے کِس دا ناں تیرے بِناں
موئے مُکّے ہُوئے اِنساناں دیاں
قِسمتاں کِس بدلیاں تیرے بِناں
چمکیاں راہواں ترے قدماں دے نال
سُنجیاں سن منزلاں تیرے بِناں
توں جد آیوں دھرت دے جاگے نصیب
اُجڑے اُجڑے سن گراں تیرے بِناں
ربّ نے دِتّیاں نہیں کِسے وی شخص نوں
بخششاں دیا ں کُنجیاں تیرےبناں
چنّا ! جاگو میٹیاں وِچ آکدی
کھان راتاں کالیاں تیرے بِناں