اکھیاں دے بوہے کھلے نیں دل سیج وچھا کے بیٹھا اے
اکھیاں دے بوہے کھلے نیں دل سیج وچھا کے بیٹھا اے
ہر کوئی وچہ اڈیکاں دے گھر بار سجا کے بیٹھا اے
سرکار دا رُتبہ جان دیاں۔ آئتاں بولن قرآن دیاں
رب قسم اٹھاوے اس تھاں دی۔ جتھے سوہنا آکے بیٹھا اے
رحمت دا خزینہ بنیا ایں۔ یثرب توں مدینہ بنیا ایں
محبوب خدا دا جس دن توں اوتھے ڈیرا لا کے بیٹھا اے
کیہہ خبر ہووے انساناں نوں رب جانے اہدیاں شاناں نوں
جدھے قدماں وچہ جبریل امیں خود سیس نوا کے بیٹھا اے
دن مک گئے راتاں مُک گیّاں زندگی دیا نبضاں رُک گیّاں
کیہہ ویلا سی جس ویلے اوہ عرشاں تے جا کے بیٹھا اے
ہر وقت کرے آقا دی ثنا چنگا اے بخت ظہوریؔ دا
محبوب مدینے والے دی جہڑا نعت سنا کے بیٹھا اے