حیاتی مینوں جے ہووے عطا ہور
کراں آقا تے مولا دی ثنا ہور
سنیھا آپ دا پڑاواں تھاں تھاں
بنیرے دا کراں کجھ تے اپا ہور
زیویں تے کھنڈ دا جاوے نعت دا نور
تے ہوندا جاوے جگ تے چاننا ہور
وکھاوے رہ اوہ نور و نور سیرت
اگانہاں کجھ تے ودھے ایہہ سلسلا ہور
اوہ پیکر شعر تائیں دیوے مہکاں
اوہ اسوہ سوچ نوں دیوے ضیا ہور
کریم آقا نوں اپنا حال دساں
سناواں قوم دا کجھ ماجرا ہور
وچاراں تے اے غلبہ عقل والا
قرینے عشق دے مینوں سکھا ہور
پرانی لیک تے کد تیک چلّاں
نویں اسمان کجھ مینوں وکھا ہور
مینوں دے ہور کجھ اپنی محبت
مرے کشکول دے وچ خیر پا ہور
نہ اوہلے ہووے نظروں سبز گنبد
تے کھیتر پیار دا ہووے ہرا اہور
محبت اپنی دے پر لا کے مینوں
رضا دے امبراں ولّے اڈا ہور
مری جند ڑی اے پیاسی اوڑکاں دی
توں بدل رحمتاں والا وسا ہور
میں کس نوں جا کے دل دا حال دساں
ہے کیہڑا تیں جیہا درد آشنا ہور
تری امت دے وی دن رات بدلن
فیر ایسا معجزہ کوئی وکھا ہور
شریعت والا سِکّہ چلے ایتھے
وطن میرے نوں سوہنے رنگ لاہور
دعا کر خاص کوئی رب دے اگے
دوا پوہندی نہیں کوئی سیّدا ہور
نرالی شے اے دُوری وچ حضوری
جدائی وچ ملے مینوں مزا ہور
مزا ایہہ ہور ودھ جائے جے آقا
بنے عکسِ مدینہ میرا لاہور
کدی نہ دور تیرے در توں ہوواں
تڑپ میری مرے مولا ودھا ہور
تعلق میرا ربّا توڑ چاہڑیں
کریں اینی عنایت مالکا ہور
درود آقا تے پڑھدیاں جان ہاراں
نہ رکّھاں دل دے اندر کوئی چا ہور
نبیؐ دے درتے ٹُٹے ساہ دی ڈوری
کوئی حسرت نہیں ہن ایہدے سوا ہور
دعا توں ہن ثنا ول موڑ واگاں
نبیؐ دے پیار دا کر حق ادا ہور