جان بہ لب آمد بیا جان الغیاث
الغیاث! ای راحتِ جان الغیاث
در گذشتم از فراقت یا نبیؐ
سوختم از سوزِ ہجران الغیاث
گلستانم را خزاں تاراج کرد
ای توئی ابر بہاران الغیاث
چون صدف شد قلب و جانم تشنہ کام
الغیاث اے ابر نِیسان الغیاث
ای طبیبِ علتِ ارواحِ ما
دردہا داریم پنہان الغیاث
بستہء زنجیرِ زلفت شد دلم
زلف بکشا جانِ جانان الغیاث
المدد اے صاحبِ شق القمر
مرجع خورشیدِ تابان الغیاث
دارم ای جاں فردِ عصیانم دراز
عفو کن، عفوِ فراوان، الغیاث
دردہا داریم بی حد و حساب
چارہ سازِ دردمندان الغیاث