تیرے شہر دیاں گلایاں ہوون ساڈا ہوے حال فقیراں دا
تیرے شہر دیاں گلایاں ہوون ساڈا ہوے حال فقیراں دا
تیرے نام دا کاسہ ہتھ ہووے گل چوغہ ہووے لیراں دا
دن تڑفدیاں لنگھ جاندا اے تے راتاں رورو لنگھدیاں نے
کی حال سناواں لوکاں نوں اوہدی زلف دے یار اسیراں دا
مینوں گل نال لا کے سوہنے نے کہیا الفت تھیں واہ جھیا اوے
کی حال بنایا ای رو رو کے ایہناں اکھیاں لے تقصیراں دا
اوہ جھنگ دا رانجها سی جہیڑا رہیا پھردا سی اک ہیر پچھے
طیبہ دے رانجھن دے گردے رہندا اے جھرمٹ ہیراں دا
اوہدے در دی دولت جو عاشق سینے چہ لکائی پھر دے نے
بس قدر خدا ای جان دا اے اوہناں درد منداں دلگیراں دا
نیناں دے کھبیاں تیراں دی پچھ رڑک نیازی جامی نوں
ایہہ چھلے لوکی کی جانن کی اثر ہے عشق دے تیراں دا