اوبے پرواہا محبوبا پردے تھیں باہر آ اڑیا
اوبے پرواہا محبوبا پردے تھیں باہر آ اڑیا
اینہاں گھر دیاں باندیاں بردیاں توں نہ اپنا آپ لُکا اڑیا
کِتے تھاں تھاں وچ پیا وسنّائیں کِتے پتہ نشان نہ دَسّنائیں
کِتے رونائیں کِتے ہسّنائیں بیٹھوں اپنا آپ چھپا اَڑیا
کِتے عابد کِتے معبُود ہیں تو کِتے عدم کِتے موجود ہیں توں
آپے جان تے آپ وجُود ہیں توں لویں ہر تھاں بھیس وٹا اڑیا
آپے فانی آپے باقی ایں آپے میکش آپے ساقی ایں
آپے عجمی آپے عراقی ایں ، لاویں ہر تھاں وکھرا دا اڑیا
اعظؔم ایہہ گل فضول نہیں ، کوئی اس بن دُوجا مُول نہیں
ایس گل نوں دینا طُول نہیں ، نہیں تے کھریاں دیواں سنا اڑیا