بہشتاں دے جلوے نظارے فلک دے، مدینے دے اندر اُتارے گئے نیں
ملی مغفرت دی سند اوہناں تائیں ، جو عاشق نبی دے دوارے گئے نیں
ناں کشتی میری نوں سی ملدا کنارا ، ناں کوئی سی بے آسرے دا سہارا
نگاہِ کرم کملی والے دی ہوئی ، ہزاراں ای مل ہبن سہارے گئے نیں
ناں ڈر ویکھ کے غم دے طوفان آوندے ، وظیفہ بنا لے مُحمد محمد
میرے کملی والے محمد دے صدقے ، کروڑاں سفینے اُبھارے گئے نیں
جیویں دُور چکی دی کلی توں ہو کے ، پڑاں ہیٹھ آ آ کے پس جان دانے
ایویں دُور ہو کے محمد دے در توں، نصیباں سڑے لوگ مارے گئے نیں
رخ مصطف چوں جو انوار برسے، کوئی بنیاں سورج نے کوئی ستارا
میرے مصطفے دے جو فرمان ہوئے ، اوہ قرآن دے بن سپارے گئے نیں
در مصطفی توں نے ملدے خزانے ، تے بخش دے صائم نے بن دے بہانے
اوہ جنت دا ویزہ لیائے نے جیہڑے، سخی تاجور دے دوارے گئے نیں
شاعر کا نام :- علامہ صائم چشتی
کتاب کا نام :- کلیات صائم چشتی