الله اوہ دن لیاوے میں وی مدینے جاواں
ٹھنڈیاں نے جتھے چھاواں پرکیف نے ہواواں
جتھے جہاں دے سارے گلشن مہک رہے نے
جنہاں دی یاد اندر پنچھی چہک رہے نے
اوہناں نوں جا سُناواں دُکھ درد ہوکے ہاواں
اللہ اوہ دن لیاوے میں وی مدینے جاواں
دربار جا کے دیکھاں سُلطان دو جہاں دا
سر جتھے جُھک رہیا اے عرشاں تے لامکاں دا
اُس پاک در دے اُتے سر میں وی جا جھکاواں
الله اوہ دن لیاوے میں وی مدینے جاواں
اکھاں دے نال چماں روزے دی پاک جالی
روضے دے اُتوں واراں ہنجواں دی نالے ڈالی
لے کے غبار در دا اکھیاں چہ جا کے پاواں
الله اوہ دن لیاوے میں وی مدینے جاواں
صائم اے جھکدی جتھے دُنیا دی کجکلاہی
دیکھاں اوہ پاک تھاواں پھردا سی جتھے ماہی
اوہ نور بھریاں تھاواں اوہ جانفزا ہواواں
الله اوہ دن لیاوے میں وی مدینے جاواں
شاعر کا نام :- علامہ صائم چشتی
کتاب کا نام :- کلیات صائم چشتی