کملی والے جے ہو یا نہ تیرا کرم
غم جُدائیاں دے مینوں جلا دین گے
خیر ملیا جے نہ تیرے دوربار توں
تیرے منگتے ایہہ کتھے صدا دین گے
شاہا مالک ایں ہر اک خزانے دا توں
مان رکھناں ایں اپنے بگانے دا توں
جھولیاں بھر دے سخیا غریباں دیاں
تیرے دست کرم نوں دُعا دین گے
کیوں ڈراں میں طوفاناں دے گھیرے دیوچ
چن عربی چڑھے گا ہنیرے دیوچ
رحم دل نے بڑے ای میرے مصطفے
پور بنے غریباں دا لا دین گے
ایہہ تے منیاں کہ مجرم ہاں سب توں بڑا
پرناں منکر نکیراں توں مینوں ڈرا
نام لیوا ہاں نبیاں دے سردار دا
کیویں مینوں فرشتے سزا دین گے
کاہدا محشر تے محشر دی سختی دا ڈر
ایتھے گل نہ حساباں کتاباں دی کر
جیہڑے دنیا دے وچہ کم آئے سدا
کیویں محشر چہ تینوں بھلا دین گے
ساری دُنیا دے مالک نبی آپ نے
سارے سخیاں دے داتا سخی آپ نے
خود بلا گداواں نوں دربار تے
کیویں خالی اوہ در توں اُٹھا دین گے
لائی رکھ تاہنگاں صائم مدینے دیاں
عرشِ اعظم تے جنت دے زینے دیاں
اک نہ اک روز تے رحم آجائے گا
اک نہ اک دن تے اوہ خیر پادین گے
شاعر کا نام :- علامہ صائم چشتی
کتاب کا نام :- کلیات صائم چشتی