ساہ مُکدے مکدے مُک گئے نے جند مکدی مُکدی مک گئی اے
آ ہن تے میریا محبوبا آ جان لباں تے رک گئی اے
سورج دے چڑھیاں پتھر تے جیویں قطرہ رہ جائے شبنم دا
انج اتھرو اے اکھ پتھرائی تے ہنجواں دی ندی آج سک گئی اے
جے ہن محبوبا اونا نئیں جے ہن جلوہ دکھلاؤنا نئیں
وچ قبر دے لاجاں رکھ لیناں آ موت تے سر تے ڈھک گئی اے
بند کر دے لوکی اکھیاں نوں میں اجے وی تاہنگاں رکھیاں نے
میرے من دا منکا پھر دا اے ڈھل منکا گردن جھک گئی اے
سب وہم کتھائیں نس گئے نے ہن عشق دے کنڈے پھس گئے نے
انج لگدا میرے سینے وچ ترے پیار دی کلی ٹھک گئی اے
میں بے کس تے لاچار وی ہاں میں صائم او گنہار وی ہاں
مینوں خاک دے اندر رُل دے نوں بس نعت نبی دی چک گئی اے
شاعر کا نام :- علامہ صائم چشتی
کتاب کا نام :- کلیات صائم چشتی