جدوں کرئیے ذکر مدینے دا
جدوں لب تے اللہ ہو آوے
اوه موتی بن دا رحمت دا
اوہدی یاد چہ اتھرو جو آوے
دربار نبی الله غنی
جتھے ہر دکھیے دی بات بنی
جہیدی گل نہیں بن دی کدھرے وی
اوہ شہر مدینیوں ہو آوے
او تھے بن دے کم گداواں دے
بوہے کھلے رہن عطاواں دے
جہدے سر تے بھا خطاواں دے
اوہ جالیاں پھڑ کے رو آوے
کی شان سناواں اس در دا
اوہدا ذکر کراں تے دل ٹھردا
اوہدے پیر چمن نوں جی کر دا
سرکار دے دیسوں جو آوے
اوہ موت دے ہتھوں مردا نئیں
کسے میدانے وی ہردا نہیں
دو گھڑیاں اوہد یاں قدماں وچہ
ہتھ بنھ کے جیہڑا کھلو آوے
چن مدنی دے دیوانے آں
اوہدے نام دا ورد کمانے آں
تاں ولیاں دے در جانے آں
ایتھوں نور نبی دی لو آوے
کدی قول قراراں ڈولے ناں
جو دیکھے دیکھ کے بولے ناں
پچھوں عشق دے دیہڑے پیر رکھے
پہلواں عقل دے بوہے ڈھو آوے
سوہنے توں مولا وکھ نا ہیں
تیری ویکھن والی اکھ ناہیں
ویکھن وچہ عاشقاں اک تکیا
تحریراں دے وچہ دو آوے
کہنے قبر چہ پاونیاں جھاتاں نے
کہنے سننیاں تیریاں باتاں نے
او تھے کملی والے دے بانجھوں
نہ کم نیازی کو آوے
شاعر کا نام :- عبدالستار نیازی
کتاب کا نام :- کلیات نیازی