جہڑے سجن اپنے سجناں دا وچہ دل دے نقش پکا لیندے
اوہ خود نوں بیٹھ کے دھرتی تے لاہوت دی سیر کرا لیندے
خالق نے اپنے بندیاں نوں اک خاص تصرف دتا اے
جس وقت وی چاہون گھر بیٹھے ہر شے نوں کول بلا لیندے
یاراں نال یار جے رُس جاون جے پیر وی ویہڑے نہ پاون
یاراں نوں یار مناون لئی پیراں وچہ گھنگرو پالیندے
دنیا دے دارو رہن دیو سانوں ہجر دے صدمے سہن دیو
جہڑے ہون مریض محبت دے بن دید نہ ہور دوا لیندے
ولی نال نظر دے ول کر دے نئیں کمی چوڑی گل کر دے
اللہ دے بندے بندیاں نوں اللہ دے نال ملا لیندے
جہڑا سجناں کولوں وکھ رہندا اوہدی کلی دائیں ککھ رہندا
اونہاں دا رب وی رُس جاندا کر یار نوں جہڑے خفا لیندے
جدوں سر تے او کسڑ پیندی اے جدوں ہجر ستاوند سجناں دا
سنیاں ایں نیازی یاراں دے یار آ کے درد ونڈا لیندے
شاعر کا نام :- عبدالستار نیازی
کتاب کا نام :- کلیات نیازی