ناں دُکھڑے سُنایاں بن دی اے ، ناں سیس جھکایاں بن دی اے
اے محبوباں دیا محبوبا گل ، تیرے بنایاں بن دی اے
ایتھے گل اک جلوہ ویکھن دی ، اوتھے دو طرفہ دیداراں دی
اوہ طور اُتے گل نہیں بن دی ، جو عرش تے جایاں بن دی اے
ایہہ منیاں حضرت عیسیٰ وی انھیاں نوں بینائی دیندے سن
پر اکھ نکلی ہوئی سوہنے دے ، لب پاک دے لایاں بن دی اے
سب سجن میں آزما لے نے ، ہر پاسیوں دھکے کھا لے نے
اے عرش تے جاون والڑیا ، گل تیرے ای آیاں بن دی اے
گئی حدوں ودھ بیماری اے ، ہن وقت نزع دا طاری اے
وگڑی ہوئی قسمت آخر تے ، تیرے مکھ دکھلایاں بن دی اے
صائم نے رو رو دیکھ لیا ، اکھیاں نوں دھو دھو دیکھ لیا
پر آقا ٹکٹ مدینے دی ، ترے آپ بُلایاں بن دی اے
شاعر کا نام :- علامہ صائم چشتی
کتاب کا نام :- کلیات صائم چشتی