اوہ آجاون میرے ویہڑے ایہو منگدا دُعا بیٹھا
اوہناں لنگھناں ایں اِس رستے تا ہیوں گھر نُوں سجا بیٹھا
جدوں سَن دُور اوہ میتھوں مینوں سی خوف مرنے دا
او کول آگئے جدوں میرے میں خُود لَبھدا قضا بیٹھا
میں خُود ڈھالے نے سب نقشے کسے تے پیار نئیں آیا
تِرے توں نظر نئیں ہَٹ دی تیوں اِنج دا بنا بیٹھا
اَے نانا ویکھ لئو آکے نواسے دی سخاوت نُوں
تُسیں اکبر دا پُچھ دے اوہ میں اصغر وی لُٹا بیٹھا
مینوں دُنیا مریندی اے مینوں نِینواں جتیندی اے
بچالئیں غم دے مارے نُوں تِرے دَر تے میں آبیٹھا
تِرے کُوچے دوا میری تِرے کُوچے شفا میری
میں نَبضاں ایس توں پہلے ہزاراں نُوں وکھا بیٹھا
قبر تے حشر وچہ حاؔکم نُوں قُدسی پئے لَبھدے نے
نبی دی نعت ایہناں نُوں میں اِکّواری سُنا بیٹھا
شاعر کا نام :- احمد علی حاکم
کتاب کا نام :- کلامِ حاکم